RAF WILLEMS: TWINTIG JAAR RYAN GIGGS: YOGA, MANDELA, UNITED FOR UNICEF

Yoga is het geheim van de vrije geest. Het schept innerlijke kracht en verkent onbekende energievelden in het lichaam.

Op 4 maart 1991 debuteerde een iele jongen in het eerste elftal van Manchester United. Twintig jaar, 865 wedstrijden en 158 doelpunten later prijken anno 2011 meer dan 30 prijzen op zijn persoonlijke palmares, waaronder 11 titels in de Premier League, de sterkste competitie ter wereld.
Hij verklaart zijn succesvolle loopbaan met een simpele zin: ‘Yoga tests part of your body that you just don’t use in football.’

Hij werd geëerd met de Freedom of the City of Salford en met een Master of the Arts of Salford Univeristy. De stad Salford koestert een geschiedenis van opstandigheid en geniet faam als meest rebelse deel van the Greater Manchester. Het is de industriële Dirty Old Town, uit de beroemde folksong van Ewan MacColl: ‘I met my love on the gas works wall, dreamed a dream by the old canal, kissed a girl by the factory wall, dirty old, dirty old town.’ Uit Salford stamt de klassieke rode fan van Manchester United, vereeuwigd in schilderijen van de kunstenaar L.S. Lowry. De gemeentelijke grens kruist de achterkant van Old Trafford. Hij woont er sinds zijn zevende. Maar neem de proef op de som en stel voor het standbeeld van Matt Busby de vraag aan willekeurige voorbijgangers: ‘Do you know Ryan Wilson?’ Of trek naar de Trafford Pub: ‘Who’s Ryan Wilson?’ Men blijft het antwoord schuldig. Want, wie is… Ryan Wilson?

‘I adopted her name so that the world would know I was mother’s son.’
Met deze zin verraste Ryan…Giggs in 2005 de publieke opinie in Engeland. De altijd lachende maar toch in zichzelf gekeerde Welsh Wizard weigert gedurende jaren interviews en geeft het mysterie van zijn afkomst slechts met mondjesmaat prijs. In zijn autobiografie Ryan Giggs (2005) legt hij zijn pijnlijke persoonlijke relaas bloot. Hij wordt geboren op 29 november 1973 in Cardiff (Wales), als kind van Danny Wilson (Sierra Leone) en Lynne Giggs. Danny gooit hoge ogen in het Engelse rugby maar schudt de verantwoordelijkheid van het vaderschap van zich af. Hij gedraagt zich grenzeloos agressief tegen Lynne en de vechtpartijen stapelen zich op. Hij wordt gearresteerd en het huis uit gezet. Ryan licht zichzelf graag toe als a mummy’s boy. Het respect voor zijn vader daalt met de dag en nadert het nulpunt: ‘Because I realized the rotten life he gave her.’ In 1987 valt de breuk niet meer te lijmen. De scène bij het afscheid is wrang en merkt de veertienjarige Ryan met een emotioneel litteken voor het leven. Hij zeult met de koffers van zijn vader en wacht met hem aan de bushalte: ‘We wisten dat het over was. Hij verbeurde zijn laatste kans, moeder gooide hem eruit. Ik had mijn twijfels of ik hem nog ooit zou terugzien. Ik zat naast hem. Ik huilde.’ Het contact brokkelt af, de wonden helen niet. Ontmoetingen blijven uit, op een zeldzaam en toevallig gesprek na. Ryan Wilson wordt Ryan Giggs. De zorgende zoon van de moeder: ‘my mum deserves nothing but respect’. De opverende jongen zonder vader: ‘as time goes by, my attitude to my father has hardened’.

Op dat moment heeft Ryan Giggs, duidelijk gezegend met de snelheid en de schijnbewegingen van Danny Wilson, zich in de kijker van Manchester United gevoetbald. Hij wordt getrakteerd op racistische uitlatingen. Zijn blanke huid maakt hem niet immuun voor opmerkingen over zijn donkerkleurige vader. Het is het tweede trauma uit zijn puberteit. Hij put er kracht uit. Hij schuwt, op rijpere leeftijd, de politieke controverse met rechts-radicalen niet. Hij leent zijn naam aan protesten van Kick Racism Out of Football tegen het British National Front. Hij beweert dat hij zijn ‘zwarte oorsprong’ nooit zal verloochenen. Vanuit die optiek is het begrijpelijk dat de ontmoeting met Nelson Mandela in de zomer van 1993 diepe indruk op hem maakt. Na een wedstrijd tegen Kaiser Chiefs in Johannesburg wordt hij, amper twintig, uitgenodigd voor een gesprek. De werkelijkheid in de sloppenwijken van Soweto opent hem de ogen. De spelers van Manchester United trekken tijdens de tournee door de townships en voetballen met de jonge Afrikanen: ‘They were all black lads. I was struck by how the whites play rugby, while football is the black’s game.’ In 2006 schudt hij Nelson Mandela opnieuw de hand. Hij aanvaardt het ambassadeurschap van ‘United for Unicef’ ter ondersteuning van diens Charity 46664 – een verwijzing naar zijn gevangenisnummer op Robbeneiland – in de strijd tegen HIV/Aids.

Giggs is de beste clubspeler van de voorbije twee decennia. Hij bezit de gave van de vervoerende versnelling, de ondoorgrondelijke dribbel en de gemeten voorzet. Ryan Giggs, Ryan Giggs, running down the wing. Intussen blijft hij wie hij is: een vrije geest uit Salford. Met yoga als zijn geheim.

Ryan Giggs verleent zijn medewerking aan de nieuwe DVD van Show Racism the Red Card. Deze wordt gebruikt in Britse scholen: http://www.srtrc.org